امروز با دیدن این عکس، حال و روزم به هم ریخته است. درست است که سومالی، خیلی از ما دور است؛ اما برای دیدن این صحنه‌ها اگر دق نکنیم، دروغ گفته‌ایم اگر ادعای انتظار داریم.
موعودی که منتظرش هستیم، موعود مادر این بچه هم هست. موعود همه‌ی ادیان و آدم‌ها و ساکنان این زمین است.
اما آن‌قدر که این مادر، در انتظار نجات‌بخش عالم است، من و تو هم هستیم؟
چقدر این مادر، در لحظات جان دادن فرزند عزیزتر از جانش، استغاثه کرده؟
چقدر این مادر برای نجات جان فرزندش، برای یافتن لقمه‌ای نان خشک حتی دویده است؟
چقدر این مادر نفس‌نفس‌زده و گریه کرده است تا با قطرات اشکش راهی برای نجات فرزندش باز کند؟
همان‌قدر اگر من و تو مستأصل شدیم، منتظریم.
اللهم عجل لولیک الفرج 🌻