#سلسله_مباحث_آرامش
33. لذتها و غصه های بزرگ(1)
یکی از ویژگیهای انسان کامل اینه که لذتها و غصه هاش خیلی بزرگه!
به خودمون نگاه کنیم:
اول که بچه بودیم با یه شکلات، یه یه بستنی یا یه اسباب بازی کلی خوشحال می شدیم!
و اگه یه بچه دیگه اسباب بازی رو ازمون می گرفت انگار همه دنیا رو گرفته بود!
بعد که بزرگتر شدیم خوشحالیمون نمرات مدرسه بود و کارت های تشویقی که می گرفتیم و جایزه هایی که توی صف یا کلاس بهمون می دادن!
بعداً قبولی توی کنکور و . . .
الان دیگه از اون چیزها لذت نمی بریم!
اما ممکنه خرید یه خونه یا یه ماشین یا یه پست جدید توی محل کار، یا اضافه شدن حقوق خیلی خوشحالمون کنه!
از اون طرف هم از دست دادن این چیزها برامون لطمه خیلی بزرگیه!
اما آدمهایی هم هستن که مثلاً گرفتن یه پست خیلی بالا هم براشون مثل اسباب بازیه!
و از دست دادنش مثل از دست دادن یه شکلات!
و همون طوری که ما وقتی بچه ها به خاطر شکستن اسباب بازیشون گریه می کنن بهشون می خندیم، آدمهای بزرگ هم وقتی ما به خاطر از دست دادن ماشین غصه می خوریم بهمون می خندن!
اما تفاوت ما با اون آدمهای بزرگ چیه؟
یکیش اینه که اونها آرامشون رو به هیچی وابسته نمی کنن!
یعنی هیچ وابستگی به هیچی ندارن!
به خاطر همینم این چیزها نمیتونه ناراحتشون کنه!
در نظر بگیرین اگه در اثر پاره شدن لباس من، روح و قلب من هم آسیب ببینه، در حقیقت لباس مالک منه، نه من مالک لباس!
یعنی این لباس منه که میتونه روی من تأثیر بذاره و تسلط داشته باشه!
اما اگه هیچ آسیبی به من وارد نکنه، می تونم ادعا کنم که من مالک لباس هستم!
| نسخه قابل چاپ | ورود نوشته شده توسط مريم بختياري سفلي در 1395/11/28 ساعت 06:58:00 ب.ظ . دنبال کردن نظرات این نوشته از طریق RSS 2.0. |