سروده زیبای سید حمیدرضا برقعی؛ شاعر نام آشنای آئینی، به بهانه‌ی رحلت حضرت خدیجه کبری سلام الله علیها:
دور شدم از این و آن با خودم آشنا شدم
آینه در حجاز بود عاشق مصطفی شدم
سرمه نمی برم به چین، قند و شکر نمی خرم
نقره و زر نخواستم، صاحب کیمیا شدم

بار شتر گذاشتم، وقف تو هرچه داشتم
دانهء عشق کاشتم، در قفست رها شدم

با تو جرس به هر نفس، مصرع عاشقانه ایست
با تو پر از قصیده ام، با تو غزل سرا شدم

“ای که ملول می‌شوی از نفس فرشته‌ها”
باور من نمی شود، همنفس خدا شدم

سفرهء دل برای من باز کن، آیه ای بخوان
حرف بزن که مَحرمِ زمزمهء حرا شدم

قطرهء من فرات شد، ذره ام آفتاب شد
پیش تو سیدالبشر سیدهالنسا شدم

پشت سرت من و علی قامت عشق بسته ایم
تو همه مقتدا شدی من همه اقتدا شدم

من به تو دست یاعلی داده ام از صمیم دل
مرگ جدام کرده است از تو اگر جدا شدم

لحظهء آخرین غزل، ترس ندارم از اجل
پیرهن تو در بغل، با تو دوباره “ما” شدم