حسنا

#گروه_همسرانه

حاج آقای بهشتی: این یک پدر صالح است که برای خوشبختی فرزندش گریه می‌کند. خوشبختی شامل همه چیز می‌شود. تحصیل، ازواج، مسکن، اعتقاداتش، دغدغه دارد. بچه‌اش در یک شهر دیگر درس می‌خواند، یا خارج از کشور است ولی این پدر و مادر تا به حرم امام رضا می‌روند زود یاد این بچه می‌افتند. یا امام رضا بچه‌ام را به تو سپردم، سلامتی اعتقاد او و خوشبختی او را می‌خواهم. عاقبت بخیری او را می‌خواهم.
دعای پنجم نسلی برخوردار است. حضرت ابراهیم از خدا خواستند این بچه‌های من که در این سرزمین آرام آرام جمع خواهند شد، «وَ ارْزُقْهُمْ مِنَ‏ الثَّمَراتِ‏» (ابراهیم/37) اینها را از بهره‌ها و منافع برخوردار کن، نمی‌خواهم یک لشگری اینجا گرسنه و اسیر بمانند. جلوی شرق و غرب دستشان دراز باشد. در رفاه و آسایش باشند. نمی‌خواهم جمعی از من باشند که حقیر شوند جلوی دیگران دستشان دراز باشد. «لَعَلَّهُمْ یَشْکُرُونَ» اینها را برخوردار کن. اینها هم برنامه‌ریزی لازم دارد.
کسی در مدینه بعد از اینکه مکه آمده بود، خدمت امام صادق(ع) رسید. جوانی بود، جمعیت زیادی بود، آخر جمعیت نشست تا خلوت شد. خدمت امام رسید و گفت: من پسر فلانی هستم. حضرت فرمود: پدرت چه کار می‌کند؟ گفت: پدرم به رحمت خدا رفته است. اولین سؤالی که امام پرسید: این بود که آیا چیزی برایت به جا گذاشته است؟ این سؤال معنا دار است. یعنی ما برای فرزندانمان و رفاه آینده‌شان، برای معیشت آنها باید تلاش کنیم و اینها همه عبادت است. هم از خدا بخواهیم و هم خودمان و بچه‌ها تلاش کنیم. خداوند به بچه‌اش اجازه ذلت پذیری نداده است. اجازه داده هرکاری خواست بکند ولی اجازه نداده حقیر شود و ذلیل شود. دو روز دیگر ماه محرم ماه عزت خواهی حسین بن علی(ع) شروع می‌شود.

امام باقر(ع) فرمود: مهر ما اهل‌بیت در دلها هست و این نتیجه دعای ابراهیم است. در تفسیر همین آیه که فرمود: این دعایی که ابراهیم کرد که خدایا نسل مرا محبوب قرار بده. یعنی مردم دوستشان داشته باشند. «تَهْوِی إِلَیْهِمْ» به سمت آنها سرازیر کن. محبوبیت کلیدی دارد؟ بله، قرآن می‌فرماید: «إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا» (مریم/96) آنهایی که از نظر اعتقادی باور درست دارند، از نظر رفتاری هم کارشان درست است و محبوب می‌شوند. خداوند کاری می‌کند مهر اینها را در دل می‌اندازد. می‌گوییم: کار این مکانیک درست است، پیش او برویم. پیش این خیاط و بنا برویم. وقتی نور ایمان در دل بود ما را محبوب می‌کند. ما می‌خواهیم برای فرزندانی که محبوب باشند دعا کنیم، خودمان باید زمینه‌اش را بسازیم. دعاهای قرآن به شمارش 160 دعا هست و بیشتر از چهار پیامبر است. حضرت نوح، حضرت ابراهیم، حضرت موسی و پیامبر اسلام حضرت محمد(ص). بیشتر دعاهایی که در مورد فرزندان است از حضرت ابراهیم است، شخصیتی که صاحب فرزند نمی‌شد. بچه‌دار نمی‌شود ولی دامن کبریایی خدا را رها نمی‌کند. چطور بچه‌ای از خدا بخواهم؟
دعای دیگر، نسل خوشنام؛ بعد از ما بچه‌های ما می‌آیند، از خدا می‌خواهیم که ما رفتیم بچه‌های ما یادگارهای خوبی برای ما باشند. خوشنام باشند، «وَ اجْعَلْ لِی لِسانَ‏ صِدْقٍ‏ فِی الْآخِرِینَ» (شعرا/84) در آینده‌ها بچه‌های من خوشنام باشند. تا کسی نگاهش به بچه‌های من می‌افتد بگوید: خدا پدرش را بیامرزد. این پسر فلانی است؟ عجب پدری داشت. عجب مادری داشت! حدیث داریم کاری کنید که پدر و مادرهای شما را دعا کنند تا مردم به رفتار و منش شما لعنت نکنند. اینها مقدمات نیاز دارد و ما باید برای خوشنامی بچه‌ها تلاش کنیم. هم دعا کنیم و هم در تربیت یک روش و منشی را پیش بگیریم که بچه‌های ما مایه‌ی آبروی ما باشند. پیغمبر فرمود: انسان که از دنیا می‌رود پرونده اعمالش بسته می‌شود مگر چند گروه. یکی آنهایی که وقف می‌کنند، بیمارستانی، مسجدی، جاده‌ای، اثر یا بنایی از خودش گذاشته است. یا آنهایی که کتاب تألیف می‌کنند، خودش از دنیا رفته ولی دیگران از کتابش بهره‌مند می‌شوند، یکی آنهایی که فرزند صالح بر جای می‌گذارند. یعنی نباید ما به خودمان قناعت کنیم و یک چشم‌اندازی را برای خودمان به تصویر بکشیم، پانصد سال دیگر، هزار سال دیگر، بگویند: اینها از دودمان فلانی هستند. عجب شجره طیبه‌ای! شجره طیبه به فامیل خوشنام هم تفسیر شده است. همه عالم، همه خَیّر، همه پاکیزه و صالح!

نسلی که ادامه دهنده راه و مرضی خدا باشد. سوره مریم آیات 5 و 6، از کسانی که بچه‌دار نمی‌شد و سرگذشت او در چند سوره قرآن آمده است حضرت زکریا(ع) است. زکریا بچه‌دار نمی‌شد. سنش به پیری رسید و خانمش به سنی رسید که دیگر امید بچه‌دار شدن نداشت. ولی همچنان مانند ابراهیم(ع) دعا می‌کند. می‌گوید:  پروردگارا یک بچه دوست داشتنی به من ببخش که «یَرِثُنِی‏» از من ارث ببرد «وَ یَرِثُ مِنْ آلِ یَعْقُوبَ» (مریم/6) اولین چیز از ارث که به ذهن ما می‌آید، مال و منال است. مغازه‌ها و برج‌ها و باغ‌ها، ولی هرکس آهنگ آیات را ببیند، می‌بیند یک پیغمبر که دنبال ارث مادی نیست. نه اینکه نداشتند، چرا آنها هم داشتند ولی الآن گریه می‌کند ارثی از خاندان یعقوب، آن ارث چیست؟ آن فرهنگ، آن مکتب، الآن کسانی هستند در تهران یا شهرهای دیگر هیأت‌های عزاداری دارند. وقتی صحبت می‌کنی می‌گویند: این هیأت نود سال سابقه دارد. قبل از من پدرم و قبل از پدرم، پدر پدرم بوده است. اینها خیلی خوب است. «یَرثُنی» بچه‌های ما از ما ارث ببرند. این اعتقادات و دلبستگی‌ها به سالار شهیدان و امام زمان(ع)، به امام رضا را ارث ببرند.
ما خَیّر زیاد داریم، خیرین مدرسه ساز، خانه ساز، بیمارستان ساز داریم. ولی فقط خودش خَیّر است. باید یک طرح و برنامه‌ای باشد که به نسل‌های بعد برسد. یکوقتی مرا به یکی از نهادهایی که کار خیریه می‌کنند، دعوت کردند. من پیشنهاد کردم و گفتم: سن شما از هفتاد سال به بالاست، چقدر خوب است که بچه‌هایتان هم در این هیأت امنا بیاورید و هرکس بگوید: نایب من این پسر من است، این دختر من است. با رفتن ما خلأ پیش نیاید. به ما فرمودند: تا یک سوم دارایی‌تان را می‌توانید وصیت کنید در همان مسیری که دوست دارید. ولی مسئولیتش را به بچه‌هایمان بدهیم. امیرالمؤمنین(ع) موقوفاتی داشت. فاطمه زهرا(س) موقوفاتی داشتند. مسئول و متولی موقوفات امام حسن(ع)، امام حسین(ع) و فرزندانشان بودند. ما مادرهایی داریم که فوق العاده از نظر حجاب درجه یک هستند. نگاه می‌کنی دخترش حجاب قابل قبولی ندارد. دخترِ دخترش خیلی جای نقد دارد. یعنی با کمک خدا و با تلاش خودمان نسلی به جا بگذاریم که وقتی رفتیم از ما یاد کنند. در زبان فارسی وقتی کسی می‌میرد، می‌گوییم: فوت شد. در اسلام فوت نداریم. وفات داریم! یعنی جای دیگر رفت. ما با چشم‌مان نمی‌بینیم، وجود دارد، در عالم برزخ و بعد قیامت می‌رود که قرآن می‌فرماید: «إِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِیَ الْحَیَوانُ‏» (عنکبوت/64) زندگی واقعی آنجاست. ما به آنجا منتقل می‌شویم. از عالم برزخ مرده‌ها نگاه می‌کنند به این عالم و بچه‌هایشان را تماشا می‌کنند. مخصوصاً شب‌های جمعه، صبح‌های جمعه، به آنها اجازه می‌دهند که بیایند به خانواده‌هایشان سر بزنند. نگاه می‌کند بچه‌هایش یک گوسفند قربانی می‌کند، یکی برای امام حسین گریه می‌کند، یکی سینه می‌زند، یکی کمک به دیگری می‌کند. ما برای بچه‌هایمان باید یک چنین تمهیداتی را فراهم کنیم.

https://www.yjc.ir/fa/amp/news/6877466

اقدام جالبی که رهبر معظم انقلاب با آن یک سیل را بند آورد.