💠هدیه به محبوب

✅مرحوم صدرالاسلام همدانی از شاگردان مرحوم محدّث نوری، در کتاب «تکالیف الأنام فی غیبة الإمام» می نویسد:

از جمله تکالیف مردم در غیبت امام عصر (علیه الصلاة و السلام) هدیه فرستادن حضور آن حضرت (ارواحنا فداه)است، زیرا از وظایف عبد نسبت به مولای خود آن است که اگر کالای نفیسی دارد، برای مولای خود هدیه فرستد.
این فرستادن هدیه به نیت بنده بستگی دارد:

♦️(1) یا به جهت حفظ و اظهار مراتب عبودیت است.

♦️(2) یا به جهت متذکر نمودن مولا نسبت به خود است که او را منظور نظر مرحمت و مکرمت خود داشته باشد.

♦️(3) یا به جهت آن است که هدیه می برد تا آن مولا، در ازای آن، انعام و عطیه ای به او بدهد.

♦️(4) یا به جهت رفع تکدّری است که میان او و مولای اوست، و می خواهد رفع نگرانی از خاطر مولای خود نماید.

♦️(5) یا فقط صرف محبّت و مودت است، و ابداً جز ازدیاد محبّت و مودّت فیما بین و رضایت خاطر مولای خود نخواهد. این نوع هدیه که برای طمع و جلب منفعت و سایر ملاحظاتی که در دیگر نیّت های هدیه بوده، نمی باشد، افضل واعظم خواهد بود، و تقدیم آن هدیه به جهت مولا، گواراتر و بی ریاتر است.

پس ما بندگان که در غیبت مولا و آقای خود (ارواحنا فداه)واقع شده ایم و دسترسی به حضور اقدس آن حضرت نداریم، سزاوار است که گاهی اوقات، به وسیله هدیه ای از هدایای بی ریا، عبودیت و بندگی خود را نسبت به آن حضرت اظهار نموده، شاید مورد بروز مرحمت و ظهور مکرمت آن آقای واقعی و ولیّ النّعمِ حقیقی واقع شویم.
البته چون تمام موجودات در تحت قبضه و تصرّف آن مالک الملوک حقیقی است، و زندگانی و تقلّب ما هم در بلاد، از تصدّق وجود مقدّس آن مولای کلّ کائنات است، چیزی که لایق و قابل حضور آن حضرت باشد نداریم، مگر بعضی اعمال خیر از قبیل نماز و روزه و حجّ و صدقات و غیره.

📚برگرفته از تکالیف الأنام فی غیبة الإمام، تکلیف41، ص221-222